Nederlands hondenweer

We lopen een beetje achter, hè?

Vandaag hebben we niet zoveel gedaan. We hebben alles zo snel mogelijk ingepakt, want we gingen verkassen. De reis zou ongeveer vier uur duren, gaf onze TomTina aan. De weg was niet geweldig. Het was vooral een kronkelweg, en het gedeelte op de snelweg deed pijn aan mijn oren. Ik zat namelijk naast het door de beer gebroken raam. Vreemd dat sommige mensen op de snelweg met ramen open rijden!
De dag ervoor hadden we te horen gekregen dat we onze auto zouden moeten omruilen voor een andere. We zijn daarom naar het vliegveld van San Francisco gereden om daar een nieuwe auto op te halen. Toen we daar aankwamen kregen we na ongeveer een half uur een andere. We hebben toen al onze bagage moeten verplaatsen. Nadat pappa weg wilde reiden, gaf de auto een signaal af dat er iets niet goed was. De banden waren niet hard genoeg, en er mocht eigelijk niet meer mee gereden worden. *zucht* De mensen daar gingen toen wéér een andere auto voor ons zoeken. We hebben toen opnieuw alle bagage moeten verhuizen. Het was opzich wel grappig, we hadden in ongeveer anderhalf uur drie auto’s gehad!
In San Fransisco was het erg koud, ongeveer 13 à 18 graden, even koud als in Nederland dus. (Jullie krijgen nu toch beter weer?) ’s Avonds hebben we de familie Smit ontmoet. Die kent pappa van het voetbal, een van de zonen zit in het voetbalteam van Max. De andere jongen zit bij Juul in de klas. We zijn toen bij een Italiaan gaan eten. Het eten was heel lekker, maar het was echt heel koud! Ik had twee truien aan en een zomerjas. Mamma had het zelfs met haar fleecetrui nog koud. We zijn die avond vrij laat naar bed gegaan. Dat was niet zo goed idee, want de volgende dag moesten we vroeg opstaan om met de boot naar Alcatrez te gaan.