TukTuk race
Door: Juul
Blijf op de hoogte en volg Familie
24 Juli 2016 | Sri Lanka, Arugam Bay
We zitten dicht bij Arugam Bay, wat bekent staat als surf stad. Vorig jaar ben ik op surfkamp geweest. Ik heb een week les gehad maar bakte er eigenlijk niks van. Ik hoopte dat ik misschien hier nog wel wat golven kon pakken maar die gedachte verdween als snel toen ik de golven zag. Zo ruig dat alleen de echt getrainde surfers het aankunnen. Jammer, maar ik kom toch liever met al mijn ledematen thuis.
Later op de middag hebben we een tuktuk genomen naar de lagoon (soort groot meer). Daar stapte we op 2 kleine bootjes. Op de bootjes aan de zijkant staat "The Netherlands". Ze zijn namelijk gedoneerd door Nederland na de tsunami hier heel de kust wegspoelde. Max en papa gingen op één boot en Lynn, mama en ik op de andere. Toen we de lagoon opgingen begon Lynn meteen te fluisteren. Het geluid van alle volgens en het rustig peddelen van het mannetje op de boot was zó rustgevend.
Bij de lagoon waren super veel mooie vogels. Roofvogels en colibri's en nog veel meer waar ik de naam niet van weet. Telkens als we iets zagen zei ons boot mannetje "picture picture!" maar max en papa hadden de camera. Eigenlijk had onze boot de camera moeten hebben want halverwege werd er gewezen naar een klein krokodilletje. Hij zat tussen de takken en ik kon nog net zijn kop zien voordat hij wegglipte. Max en papa hebben hem jammer genoeg gemist.
Na heel wat varen en heel wat vogels later stopte we aan de zijkant en moesten we uitstappen. We liepen richting een meer en daar stonden ze: 2 olifantjes! Een grote en een kleintje. We werden meteen verteld niet te dicht bij te komen want blijkbaar kunnen ze 60 km per uur rennen. Het leek me best onwaarschijnlijk en na wat googelen blijkt het ook 24 km per uur te zijn.
Op het einde van onze boottocht vroeg de man of Lynn ook wilde peddelen. Power woman Lynn wilde dat natuurlijk wel proberen. Lynn ging aardig hard en de man was eigenlijk alleen nog maar bezig met het bijsturen van de boot. Toen we aankwamen werd de man volledig uitgelachen door zijn collega's aan de kant. Hoe voorschut is het als iemand je helpt, en dan ook nog een vrouw..... Lynn liet meteen maar haar arm spieren zien.
Nu komt mijn favoriete stuk van de dag. De weg van de snelweg naar ons hotel heeft héél veel gaten. Met onze bus lukt het de chauffeur net om over de bobbels heen te komen zonder de auto te beschadigen. Op de terugweg van de lagoon naar het hotel namen we 2 tuk-tuk's, team man en team vrouw namen hun plaats. Op het begin leek het niet een race te zijn, team vrouw ging rustig. Toen haalde team man ons met VOLLE snelheid in. Onze tuktuk chauffeur leek dat niet te pikken en toen begon de race. Het was beter dan elke achtbaan ter wereld. We vlogen over de weg heen. Team vrouw haalde team man weer in met volle snelheid. De enige reden waarom team vrouw niet uit de tuktuk vloog is de brede heupjes. Onze tuk-tuk chauffeur bleef maar in zijn spiegels kijken om zeker te zijn van zijn overwinning. De race is uiteindelijk gewonnen door team vrouw!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley