Duwen, voor het tandje van Boedah

Vandaag was de laatste dag in Kandy. Het was ook een feestdag hier, namelijk volle maan. Alle mensen zijn dan vrij en gaan naar de tempel toe. 3 keer raden waar wij heen gingen! De tempel in Kandy is heel bijzonder omdat de tand van Boeddha daar ligt. Toen we vertrokken zei Sri (onze gids) tegen Max dat zijn broek toch echt te kort was. Als je hier een tempel binnen wilt moet je je knieën en schouders bedekken. Lynn en David waren de tempel al in geweest vorige week dus die gingen niet mee. Lynn was al een keer aangesproken op haar kleding dus had ze een doek gekocht, die kon max nu mooi aan als een.... rok. Het zag er prachtíg uit.

Papa en mama haalde wat koffie en toen gingen we de tuin van de tempel in. Sri had weer heel veel te vertellen. Ik zou het graag allemaal willen opschrijven maar alle namen van koningen en jaargetallen hebben mijn brein al verlaten. Ze hebben hier 165 koningen gehad en ik denk dat Sri van allemaal onderhand hun levensverhaal al heeft verteld. Na alle verhalen gingen we de tempel zelf in. Druk! Alle mensen komen hier nét bij mijn schouders (echte kabouters) dus dat was wel heel fijn. Binnen werd er muziek gespeeld. We liepen een klein trapje op naar de zaal waar de tand ook ligt. De tand is niet altijd te zien, er zijn bepaalde momenten op de dag waar er 2 kleine deurtjes opengaan waar achter de tand ligt. Er was 1 hele lange rij met mensen die dichter bij wilde komen. Wij gingen dicht bij de deurtjes staan en wachtte een tijdje.

Toen gingen de deuren open. Het iniminipeuterleuter mevrouwtje naast mij begon als een GEK te springen en iedereen begon te duwen. Kinderen die naast mijn stonden werden zowat plat gedrukt en opgetild door hun ouders om even te bidden. Dit soort dingen zouden nooit kunnen in Nederland. 1. Waarom zou je je kinderen meenemen naar een plek waar de bijna doodgedrukt worden. 2. In NL zouden ze PRECIES bijhouden hoeveel mensen er binnen zijn in verband met veiligheid 3. Als iemand in Nederland zijn elleboog drie keer in mijn ribben zou porren zou ik dat niet zo accepteren. Maar dit is Sri-Lanka en alle mensen zijn hier zo lief dat het eigenlijk niet zo uitmaakte.

Na ons avontuur in de tempel hebben we David en Lynn weer ontmoet. We zijn langs een bakkertje gegaan en hebben David afgezet bij het busstation. Hij beloofde mij een foto te maken van zijn heerlijke frikandel speciaal als die thuis is (die ik overigens nog niet heb ontvangen). Ik vindt het jammer dat David weg ging, ik ga zijn woordgrappen zoals tsunamini (betekenis: grote golven) wel missen. Daarna heeft Sri ons weer naar onze homestay gereden om even te chillen. Ik had enorme rugpijn en we waren allemaal even toe aan wat rust. Na een paar uurtjes zijn Max, Papa, Mama en ik nog even Kandy in gegaan. Door de feestdag was veel dicht dus hebben we maar een ijsje gehaald bij de KFC. We hebben wat gegeten en zijn al om half 10 gaan pitten. The End