Geen rooms with a view, maar wel een rat in de WC

Natuurlijk hadden Marjolein en ik slecht geslapen. Niet vanwege de koude. Nee, wij hadden de hele dag gedroomd over waar de Go Pro van Max zou kunnen liggen. Gelukkig kwam Max al gauw met het bericht dat ie in de bus gevonden was. De kids hadden slecht geslapen omdat andere gasten, een Pakistaanse man of vrouw die een bruiloft hadden, in de naburige kamer geluiden maakten die horen bij overmatig drankgebruik. Na het ontbijt gingen we richting het meer. Daar hebben we wat gewandeld maar al ras zaten we weer aan de koffie met gebak in het Grand Hotel. Ik had een fantastisch blueberrygebakje van wel 90 roepi. Dat is ongeveer € 0,60. Ale anderen hebben zich ook weer tegoed gedaan aan de culinair hoogstaande patisserie. Daarna begaven wij ons op weg naar het station. Sri begeleidde ons naar en op het perron. Hij verjaagde ook de dames die op onze gereserveerde plaatsen zaten. Die vertrokken zonder veel gedoe. Maar toen bleek dat de derde klasse gereserveerd in de laatste wagon bevond en niet in deze. Met excuses van Sri en een wat ongemakkelijk gevoel namen wij plaats achterin de trein. De rit was fantastisch. De spoorweg door de Engelsen aangelegd voer door de bergen met theeplantages, oerwouden en langs watervallen. Onbeschrijfelijk mooi. Omdat de trein niet hard reed en de deuren blijkbaar niet dicht hoeven haalden verschillende personen halsbrekende toeren uit, hangend uit de trein. Natuurlijk konden wij daar niet op achter blijven. Alleen deden wij dat op het station als de trein stilstond.
In Ella aangekomen was het al bijna donker. Wij gingen snel naar ons hotel. Amila durfde de bus niet het steile pad op te rijden dus we zijn maar gaan lopen. We voelden ons nu echte reizigers wat dit was echt afzien. Wel 10 tot 15 minuten steil de berg op sjouwend met alle bepakking. Bij de homestay aangekomen bleek dat deze dubbelgeboekt was. De kamers met uitzicht hadden ze niet meer, maar wel een kamer helemaal beneden, achter. Er kon nog wel een bedje worden bijgezet.
Hier was Marjolein al bang voor geweest wat dat had ze eerder gelezen op trip advisor. De zoon van de eigenaar begon omstandig uit te leggen hoe dat kwam. Door de oververhitting van al het sjouwwerk werd het mij te gortig. Ik wilde de shortcut: ik was boos en was alleen maar geïnteresseerd in hoe het werd opgelost. Juul zei dat mijn gedrag haar deed denken aan de lastigste klanten van AH. Ik bond dus maar in en wij installeerden ons in de kamer. Nadat Lynn naar de wc was geweest en haar handen aan het wassen was, hoorde ze een plons in de wc pot. Daar keek ze in de kraaloogjes van .......een rat. Kortom, de stemming zat er goed in!
Gelukkig had lynn geregeld dat we konden we eten bij hele lieve mensen thuis waar lynn al eerder was geweest. Wat was dat leuk om in hun huiskamer te genieten van de meest heerlijke currys. Daarna zijn we gaan slapen met de klep van de wc naar beneden.