De laatste dag met David

Vanmorgen stonden we om 7.00 op. Douchen in een douche waar je boven de WC moet douchen. Al zeker een uur voor wij opstonden was onze homestaymoeder al bezig met het ontbijt. De familie heeft 3 kinderen. Een jongetje van 3 en 2 jonge meisjes. Allemaal dropjes in de terminologie van Juul. Moeders had flink haar best gedaan met fruit, toast, jam en mihoen met een cocosvulling. Na het afscheid zijn we naar de Golden tempel van Dambula gegaan bijna tegenover onze locatie. Fijn dat Sri weer een shortcut wist. Gewoon om een hekje lopen. Dat scheelde tig trappen.
Wat een schitterende tempel met wel 165 boedas. Helemaal uitgekapt in het graniet. De oorsprong startte in 1000 na christus. Het geheel bestaat uit 5 zalen. De meeste met prachtige schilderingen. Opvallend was dat er ook een kleine Hindu tempel was. Hoe tolerant kan je zijn?
Beneden was er een hele grote Boedha geschonken door Japan. Dat was de houding van de Boedha als teacher. Die houding gaan we bij Marjolein vast vaker zien.
Wij vervolgden onze weg naar een vermaard hotel dat volledig geintegreerd is met de natuur. De architect is een srilankaan die meer prachtige gebouwen op zijn naam heeft staan. Maar eigenlijk gingen we voor de koffie. Die was heerlijk en hebben we opgedronken met uitzicht op een zwembad dat als het ware overging in het meer dat er acher lag. Een werkelijk schitterend gebouw!
Vervolgens zijn we op weg gegaan naar een paar suggesties van Sri, onze gids. We zijn gestart met een kruidentuin. Leuk om te zien hoe pepers groeien of ananassen of gember. Omdat niemand gemasseerd wilde worden was ik de uitverkorene. Ik werd stevig onder handen genomen op een muurtje in de kruidentuin. Behoorlijk lekker!
Daarna hebben we natuurlijk weer niks gekocht. €39 voor een potje aloe vera is ook wat overdreven. We hebben daarna snel wat gegeten (take away) bij een bakery.
Daarna zijn wij als schapen naar de volgende vriend van Sri gebracht. De eigenaren van de edelstenenfabriek. Het begon nog leuk. We hebben een film bekeken over hoe ze met hele eenvoudige middelen (balken, bamboescheuten, varens en een waterpomp) een gat graven van 20 tot 30 meter diep om zo edelstenen te vinden. Interessant! Daarna konden we zien hoe edelstenen worden geslepen. Toen kwam het noodlottige aanbod om gratis ringen te kunnen poetsen en polijsten. Lynn en David leverden hun ringen in. Twee van de drie waren een succes! Maar de Zweedse ring van lynn glom je tegemoet. Dat was niet de bedoeling. De ring was eerst mat! Stresssssss! Niks aan de hand werd verteld. De ring werd gewoon in een apparaat gepleurd en dan zou het opgelost zijn. Maar toen was die overal afgerond terwijl hij eerst hoekig was. Superstressssss! Tranen met tuiten. De Zweedse ring was haar ring niet meer. Ook dat kon opgelost worden. Maar toen gingen we ons met alle details bemoeien. Elk vlakje moest getoond en goedgekeurd worden. Het is uiteindelijk goed gekomen.
Daarna zijn er nog pogingen ondernomen om een sieraad te kopen. Wij weten nu weer hoe je niet moet onderhandelen (inzage geven in wat je wilt uitgeven) en dat je er in dit land er best de helft van de prijs af kunt lullen als je maar blijft aangeven dat je het te duur vindt of als je wegloopt.
Na dit enerverende avontuur zijn we nog onverrichterzake naar een boekwinkel geweest voor een kookboek voor David. Uiteindelijk kwamen we door de drukke stad Kandy bij onze homestay. Snel opgefrist om naar een hippe tent op de berg gebracht te worden door Sri en Amila. Daar hebben we lekker gegeten en heerlijk gekletst om zo afscheid te nemen van David die morgen weer naar huis vertrekt. Kei gezellig zo met z'n zessen. David is een toffe peer! Daarna met tuk tuks door de stad naar huis gescheurd. Slapen en op naar een nieuwe dag, op het eind zonder David.