Heb vertrouwen, het komt heus goed!

Vrijdag 6 augustus

Eerst uitslapen. Het is per slot van rekening vakantie. Alle zooi in de auto en weer op weg. We gingen nu op weg zonder vast doel. Geen camping of hotel vastgelegd. We hadden vertrouwen. Het zou zo ook moeten kunnen. We voelden ons echte reizigers. Via de autobaan zijn we via Casablanca richting Rabat gereden. Onderweg wilden we ergens aan het strand camperen of in een hutje slapen. De eerste camping die we aandeden was zo shabby dat we meteen gillend rechtsomkeerd maakten. Toen richting Rabat. Ergens aan een strand probeerden we een huisje te krijgen. Veel rijden. Niks staat aangekondigd (Bordjes room for rent of zoiets). Via een mannetje kwamen we in contact met een man uit Casablanca. Die wilde zijnhuis wel afstaan voor 500 Dh. Dat vonden wij niks. We hebben er nog wat gegegeten (heerlijk) en zijn weer op pad gegaan. In de buurt van Rabat hebben we gezocht naar een camping. Maar die bestond niet mee. Balen! In Rabat raakten we vervolgens vast in het verkeer. Geen hotel te vinden. Weg uit die stad! De paniek begon wel toe te slaan. Waar zouden wij in godsnaam slapen. Ik kan nog meer paniek toevoegen maar uiteindelijk zijn we in de buurt van Kenitra beland in een hotel. Een beetje vergane glorie uit de jaren 70 maar wel een kamer met uitzicht op het strand! Dat was helemaal top. Max en ik hebben de extra bedjes buiten gezet en hebben op het balkon geslapen met het geluid van de oceaan op de achtergrond! Top. Minder was wel dat ik de dag erop verkouden was. Maar dat kan ook van de airco komen.
WMax en ik zijn om 7.00 u opgestaan en hebben een strandwandeling gamaakt op een leeg strand!

We hebben de zooi weer ingepakt en zijn weer op weg gegaan. Nu wweer naar een bestemming die we niet hebben vastgelegd maar wel hebben geselecteerd. Die werkwijze houden we erin. We moeten concluderen dat we geen echte reizigers zijn. Als gezin ben je te kwetsbaar en de kids houden helemaal niet van die onzekerheid.